تايپ صحيح فارسی!

تايپ صحيح فارسی!

مقاله ذيل، كه در شماره نوزدهم «مجله اينترنت» به چاپ رسيده‌ است، حاصل چند سال تجربه شخصی بنده (حميد رضا نيرومند) در زمينه تايپ، طراحی و چاپ نشريات مختلف مي‌باشد.

خواندن اين مقاله را به تمامي تايپيست‌ها و كلا همه افرادي كه با كامپيوتر (و در نتيجه، با تايپ)‌ سر و كار دارند، پيشنهاد مي‌كنم.

توجه: برای اصلاح کیبورد خود، از هر ویندوزی که استفاده می‌کنید، به مطلب زیر مراجعه کنید:

بهترین فارسی ساز برای Windows 7 ، ویندوز ویستا و ویندوز XP

پس از نصب فایل‌ها، ویندوز خود را ریست کنید تا کیبورد شما به حالت استاندارد تبدیل شود.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

به عنوان يك فارسي‌زبان، غير ممكن است كه روزانه با كلمات و متن‌هاي فارسي برخورد نكنيم!
اگر به وبگردي علاقه داشته باشيد و يا روزنامه‌خوان باشيد، شايد روزانه صدها خط متن فارسي را مرور كنيد.
يكي از دلايلي كه خط فارسي، مورد علاقه بسياري از جهانيان، به خصوص علاقه‌مندان به ادب و هنر است، زيبايي آن و پرقاعده بودن آن است.
اگر با خوشنويسي آشنايي اجمالي داشته باشيد، حتما حرف بنده را تصديق مي‌فرماييد. كوچك‌ترين تغييري در فاصله‌ها، قوص‌ها و .. زيبايي اصلي اين زبان شيرين را تداعي نخواهد كرد.
شايد باور نكنيد، اما تايپ فارسي نيز مانند خوشنويسي، داراي قواعد بسياريست. همان‌طور كه اگر يك خوشنويس به طور مثال، فاصله بين دو حرف يا دو كلمه را رعايت نكند، خط او از ديد استادان، داراي جايگاه مناسبي نيست، يك تايپيست نيز در صورت رعايت نكردن قواعد و قوانين تايپ فارسي، از ديد ديگران، تايپيست ماهري نيست.
قصد داريم در اين مقاله، نكاتي واجب و به قول من، “حياتي” در تايپ فارسي را مرور كنيم. البته اين مقاله تجربه شخصي من از مطالعه دقيق متون فارسي و زير ذره‌بين قرار دادن تايپ ماهرترين تايپيست‌ها است.
راستش را بخواهيد، دليل نوشتن اين مقاله، اين است كه حقيقتا از ديدن مطالب تايپ شده به دست يك تايپيست ناماهر، در مجلات، روزنامه‌ها و صفحات وب، به شدت ناراحت مي‌شوم و گاهي هم جوش صاحب مقاله را مي‌خورم! گفتم شايد اين مقاله، عاملي براي تايپ صحيح همه فارسي‌زبانان و در نهايت كم‌‌تر شدت جوش خودم باشد(!).

 
خوب، شروع مي‌كنيم؛
املاي صحيح كلمات:
شايد (حتما) مهم‌ترين موضوع در تايپ فارسي، رعايت املاي صحيح كلمات است. هر فارسي‌زباني از خواندن مطلبي كه داراي غلط‌هاي املايي متعدد است، ناراحت مي‌شود و حتي شايد نسبت به يك مقاله مهم، به ديد مقاله‌‌اي ساده و بي‌مصرف نگاه كند.
اما بحث ما در اين مورد، مربوط به اين نيست كه شما به طور مثال ندانيد “اسراف” را بايد با “س” بنويسيد يا با “ص”، بلكه ما قصد داريم اين نكته را ياد‌آور شويم كه يك تايپيست ماهر، “اسراف” را نمي‌نويسد: “اسارف”. به عبارت ديگر، غلط‌هاي املايي‌اي منظور ماست كه بر اثر اشتباه تايپيست رخ مي‌دهد.
در مثال بالا تايپيست ما، به جاي آن‌كه ابتدا كليد حرف “ر” را فشار دهد و بعد، كليد حرف “ا” را، در اثر تايپ سريع، ابتدا كليد “ا” را فشرده و بعد، كليد حرف “ر” را.
براي اين‌كه چنين مشكلاتي پيش نيايد، تايپيست مجبور است تمام حواس خود را كاملا روي متن و صفحه كليد متمركز كند. در اين صورت حتما به اشتباهات خود در حين تايپ، پي خواهد برد. البته اين، مستلزم تمرين و تكرار در تايپ است، اگر عمل تايپ، برايتان به يك موضوع عادي تبديل شود، در حين تايپ دقيقا متوجه خطاي خود خواهيد شد و بعد به مانيتور كه نگاه مي‌كنيد، مي‌بينيد، بله، خطايي رخ داده است.
اگر بتوانيد اين كار (يعني متمركز شدن روي متن) را انجام دهيد، هرگز نيازي به نگاه كردن به مانيتور نيست. البته انسان جايز الخطاست و گاها خطاي خود را هم متوجه نمي‌شود، همانطور كه ممكن است بارها در صحبت كردن، يك كلمه را به صورت نادرست تكرار كنيد و خودتان هم متوجه نشويد (و در آخر اطرافيان به شما تذكر بدهند)، در تايپ كردن نيز ممكن است خطايي انجام دهيد و تا مانيتور به شما تذكر ندهد، متوجه نشويد. پس بد نيست بعد از تايپ هر چند كلمه، به خصوص در مواقعي كه شك مي‌كنيد، به مانيتور نگاه كنيد تا متوجه اشتباه خود بشويد.
اگر از نرم‌افزارهاي قدرتمندي چون Microsoft Word استفاده كنيد (كه پيشنهاد مي‌كنيم حتما همين كار را كنيد)، به سادگي با يك نگاه گذرا، متوجه غلط‌هاي املايي خود خواهيد شد. چرا كه اين نرم‌افزار كه مايكروسافت زحمت گنجاندن غلط‌يابت املايي فارسي را نيز در آن كشيده است، غلط‌هاي املايي (كه جابه‌جا شدن حروف آن كلمه، حتي كلمه جديد و با معناي ديگري نيز نسازد)، را با كشيدن يك شبه خط قرمز در زير آن‌ها، مشخص مي‌كند.
استفاده از اين بخش از اين نرم‌افزار نيز نكات جالب دارد كه از حوصله اين مقاله خارج است، شايد در مقاله‌اي ديگر مزاحم شما شديم.
پس، تمرين در تايپ فارسي، به همراه متمركز شدن بر روي متن و چك كردن متن تايپ شده بعد از چند كلمه، براي رفع مشكل غلط‌هاي املايي مفيد است.
اما اين نكات، باعث نمي‌شود كه خواندن مجدد متن از اول تا آخر (در پايان تايپ)، دست كم گرفته شود! بسياري از غلط‌‌ها، بعد از اين روخواني كشف مي‌شوند!
رعايت قواعد و قوانين تايپ فارسي:
لابد فكر مي‌كنيد تايپ فارسي، قواعدي ندارد و با فشردن چند كليد، مي‌توان تايپ صحيح انجام داد!
اما اگر تا پايان اين بخش، همراه ما باشيد، متوجه خواهيد شد كه چه قواعد شيريني در تايپ فارسي موجود است كه شايد كمتر كسي به آن‌ها توجه كند!
– فاصله مجازي؛
از آن‌جا كه اين موضوع را كمتر كسي مي‌داند و يكي از شيرين‌ترين قواعد است، آن‌را ابتداي قواعد آوردم.
به اين كلمه توجه كنيد: “مي شود”، آن‌را با اين كلمه مقايسه كنيد: “مي‌شود”. مي‌دانم كه متوجه تفاوت آن دو شده‌ايد. بله، بين “ي” و “ش” در كلمه دوم، فاصله كمتري نسبت به كلمه اول مشاهده مي‌شود.
اين، دقيقا معناي “فاصله مجازي” است.
يادم هست كه در گذشته‌، زماني كه ماشين‌هاي تايپ، مصرف فوق‌العاده‌اي داشتند، به دليل نبود اين امكان، اين كلمه (و كلماتي شبيه آن)، بدين صورت نوشته مي‌شد: “ميشود” و يا همان حالت اول: “مي شود”.
اما به لطف پيدايش كامپيوترها و فارسي‌سازهاي ويندوز، “فاصله مجازي” نيز وارد تايپ فارسي شد.
اما چطور فاصله مجازي ايجاد كنيم؟
خيلي راحت است، براي ايجاد فاصله محازي، هر كجا كه بايد كليد Space را براي ايجاد فاصله بزنيد، كليد Shift را قبل از زدن Space، پايين نگه داريد و در همان حالت، كليد Space را بزنيد. يا به عبارت ديگر،
“براي ايجاد فاصله مجازي، از كليد‌هاي تركيبي Shift + Space استفاده كنيد”.
شايد بعد از آزمايش اين كليد‌ها، به ما مي‌گوييد يا دروغ مي‌گوييد و يا اشتباه مي‌كنيد!
اما واقعيت اين است كه اگر از ويندوزي استفاده مي‌كنيد كه هيچ فارسي‌سازي روي آن نصب نيست، به احتمال زياد، از اين امكان بي‌بهره‌ايد. فكر نكنيد منظورم فارسي‌سازهايي است كه چند هزار تومان قيمت دارند، نه، فارسي‌سازهايي هم هستند كه در سي‌دي‌هاي مختلف ويندوز وجود دارند و با همان سي‌دي ويندوز به شما فروخته مي‌شوند.
اما باز هم نگران نباشيد، اگر به هيچ فارسي‌سازي دسترسي نداريد، مي‌توانيد با تعويض يك فايل از ويندوز خود، با ويندوزي كه اين امكان را دارد، اين مشكل را برطرف كنيد.
اسم اين فايل kbdfa.dll است كه دز مسير C:\WINDOWS\system32 (در ويندوز XP) واقع است. مي‌توانيد با كمي جستجو در اينترنت، ترميم شده اين فايل را پيدا كنيد و جايگزين فايل پيش‌فرض نماييد.
در ويندوز ۹۸ هم كه با استفاده از فارسي‌ساز پارسا، اين امكان در اختيار شما خواهد بود.
شايد اين نكته در نگاه اول خيلي مهم به نظر نرسد، اما براي اينكه بيشتر متوجه شويد، به تصوير زير توجه كنيد:

فرض كنيد در يك مطلب تايپ شده، كه ده‌ها و يا صدها صفحه دارد، چند مورد از اين مشكلات به وجود آيد، آن‌وقت است كه …(!؟)
به نظر مي‌رسد، مشكلاتي از اين نوع در يك مقاله مهم، جداً در خواننده مقاله، حسي نه چندان خوب ايجاد مي‌كند و باعث مي‌شود تأثير مطلب از بين برود!
اگر در جايي كه فاصله مجازي لازم است، از فاصله استفاده كنيد، كلمه مورد نظر براي واژه‌پرداز، دو كلمه به حساب مي‌آيد. در نتيجه از نظر آن واژه‌پرداز، فرقي نمي‌كند كه “مي” در “مي‌شود”، حتما در كنار “شود” باشد و يا نباشد! اما اگر از فاصله مجازي استفاده شده باشد، اين كلمات، دقيقا يك كلمه محسوب مي‌شوند و در نتيجه، بايد حتما در كنار هم باشند، حتي اگر واژه‌پرداز مجبور باشد قسمتي از متن را در خط ديگري قرار دهد، هرگز بين اين دو، فاصله نمي‌اندازد بلكه هر دو را به خط پايين منتقل مي‌كند.
البته فكر نكنيد فاصله مجازي فقط براي اين است كه اگر كلمه‌اي دو جزئي (به معنايي كه در بالا توضيح داده شد)، به انتهاي يك خط رسيد، بين دو جزء آن، فاصله نيندازد! بلكه استفاده از فاصله مجازي، زيبايي خاصي به متن مي‌دهد كه هرگز در فاصله معمولي، قابل مشاهده نيست.
برخي ديگر از نمونه‌هاي فاصله مجازي:
—- جمله ها —–» جمله‌ها (درست)
—- ويران‌ گر —–» ويران‌گر (درست)
—- پيش فرض —-» پيش‌فرض (درست)
—- چهره نما —-» چهره‌نما (درست)
—- آن ها، آنها —-» آن‌ها (درست)
—- نوشته ايم —-» نوشته‌ايم (درست)
بايد متوجه شده باشيد كه كاربرد فاصله مجازي در چه كلماتيست. نام بردن موقعيت‌هايي كه فاصله مجازي لازم است، كار سختيست. اما با كمي تمرين، متوجه خواهيد شد كه چه كلماتي نياز به فاصله مجازي دارند.
نكته ديگر اينكه، اگر يادتان باشد، در كلاس‌هاي ابتدايي به طور مثال مي‌شد نوشت: “درختها”، و من يادم هست كه معلم مي‌گفت اين، غلط محسوب نمي‌شود و نمره املاي شما را كم نمي‌كند. اما چند سالي كه گذشت، رعايت اين قاعده واجب شد و هم اكنون اگر در املاي كلاس‌هاي ابتدايي بنويسند “درختها” غلط محسوب مي‌شود. و يا كلماتي نظير آن مثل: ميشود، آنها، نكوهشگر، شاخهها و … بايد با فاصله نوشته شوند و در تايپ، با فاصله مجازي!
– فاصله علائم با كلمات؛
استفاده از علامت‌ها، در متن، بسيار لازم است. اما اگر يك تايپيست، در كاربرد و قواعد استفاده از علائم دقت نكند، هم به ظاهر، و هم به مفهوم مطلب زيان وارد مي‌كند.
بخش عمده علائم به كار رفته در زبان فارسي، كه در كيبوردها نيز تعبيه شده، به همراه كليدهاي تركيبي براي نوشتن آن‌ها، در زير آمده است:
() »»‌ (پرانتزها، Shift+0 و Shift+9) 
،  »» (Shift+T) 
:  »» (;+Shift)
؛  »» (Shift+Y)
« » »» (Shift+L و Shift+K)
”  »» (`+Shift)
!  »» (Shift+1)
.  »» (نقطه و سه نقطه)
به علاوه علائم واضحي چون: (؟%- + …)
توجه: اين كليدها مخصوص ويندوز XP است، اما يافتن معادل آن‌ها در ديگر ويندوزها كار ساده‌ايست، كليد Shift را پايين نگه داريد و همه كليدها را يكي يكي بزنيد تا جاي همه علائم لو برود!
اما نكته در طريقه به كار بردن اين علائم در تايپ فارسي است.
ما قصد نداريم توضيح دهيم كه مثلا در كجاي جمله بايد از گيومه و يا علامت تعجب استفاده كرد، اين‌ها به نويسنده مقاله و متن مربوط مي‌شود. اگر خودتان نويسنده‌ايد و به ياد نداريد، به كتاب‌هاي ادبيات دوره‌هاي راهنمايي و دبيرستان مراجعه كنيد.
ما قصد داريم توضيح دهيم كه فاصله و طرز قرارگيري اين علائم در تايپ كردن چگونه است.
قاعده كلي در استفاده از اين علائم، در تايپ فارسي، به اين صورت است كه:
“بين هر علامت و كلمه قبلي، هيچ فاصله‌اي نبايد زده شود، اما بين هر علامت و كلمه بعدي، حتما يك فاصله نياز است”
به طور مثال، به اين جمله توجه كنيد: “پيغمبر فرمود : من ، انساني مثل شما هستم .” آن‌را با اين جمله مقايسه كنيد: “پيغمبر فرمود: من، انساني مثل شما هستم.”
فكر مي‌كنم متوجه شديد كه بين “فرمود” و “:” در جمله اول فاصله وجود دارد، اما در جمله دوم (كه درست است)، هيچ فاصله‌اي وجود ندارد. اين تفاوت‌ها در كاربرد “،” (ويرگول) و “.” (نقطه) نيز ديده مي‌شود.
اما در اين قاعده، بعضي از علائم و در بعضي شرايط، استثناء هستند.
مثلا شما در تايپ من مي‌بينيد كه قبل از پرانتز اول در خط‌هاي بالا، فاصله زده‌ام و بعد از آن فاصله‌اي مشاهده نمي‌شود. به اين جمله توجه كنيد:
“شما هم اكنون قواعد تايپ فارسي (شيرين‌ترين زبان دنيا) را مي‌خوانيد”
پس در استفاده از پرانتز اول و همچنين اولين علامت در علائم نقل قول ديگر مثل « »، ” ” و ‘ ‘، فاصله بزنيد و بعد از آن از زدن فاصله خودداري كنيد. علامت نقل قول پاياني، از قاعده كلي پيروي مي‌كند.
به فاصله بين علائم و كلمات قبل و بعد آن‌ها در عبارات زير دقت كنيد:
«بهترين روش، تجربه است. قدر تجربه را بدانيد!»
بگذريم…
كجا رفتي؟ چرا دير كردي؟
نگو! واقعا؟
مرگ؛ زندگي دوباره
مسائل فرهنگي-هنري، از مباحث اصلي اين جلسه است.
علامت درصد (%)، فاصله‌اي با عدد همراهش ندارد و در علائم جمع و تفريق و …، قبل و بعد از علامت، فاصله بزنيد:
۲۰% + ۴۰% = ۶۰%
(البته اين قاعده هم استثنائاتي دارد كه در ادامه طريقه تشخيص آن‌ها را خواهيم گفت)
– استفاده از حركات؛
با اينكه به نظر مي‌رسد استفاده از حركات، در كلاس‌ اول ابتدايي و يا در خط عربي، نياز است، اما گاهي استفاده از حركات، در متون فارسي به روان‌خواني متن كمك بسياري مي‌كند. مخصوصا اگر شما در حال تايپ يك قطعه شعر باشيد.
در كيبوردهاي معمول، كليدهاي تركيبي براي افزودن حركت، به حروف، به صورت زير است:
ــَـــ (فتحه) Shift+A
ـــُــ (ضمّه) Shift+S
ـــِــ (كسره) Shift+D
ـــًــ (تنوين فحه) Shift+Q
ـــٌــ (تنوين ضمّه) Shift+W
ـــٍــ (تنوين كسره) Shift+E
و اما براي قرار دادن همزه، از كليد‌هاي تركيبي زير استفاده كنيد:
أ (الف به همراه همزه در بالا) Shift+N
إ (الف به همراه همزه در پايين) Shift+B
ئ (همزه بر روي “ي”) كليد M
ء (همزه در كنار حرف) Shift+M
– فاصله اضافي ممنوع:
بسياري از كاربران، بي‌جهت اقدام به استفاده از فاصله در بين كلمات مي‌كنند. به اين كلمه دقت كنيد: “كار گاه”. اين افراد معمولا با كلمات مركبي كه از دو جزء با معني تشكيل شده است، مشكل دارند. بايد دقت كنيد كه كلماتي از اين قبيل، هرگز به فاصله نيازي ندارند، چرا كه خود يك كلمه هستند و يك كلمه بين حروفش فاصله نياز ندارد. پس در مثال بالا، “كارگاه” درست است. يكي از بدترين موارد اشتباه در كلمه “تنها” است كه اگر آن‌گونه عمل شود، به اشتباه نوشته خواهد شد: “تن‌ها”!!!!
يكي ديگر از جاهايي كه معمولا اين اشتباه رخ مي‌دهد، در مواقعي است كه يك پسوند، قرار است به كلمه‌اي اضافه شود كه در حالت عادي، آخرين حرف آن به پسوند نمي‌چسبد. در اين مواقع نيز نيازي به فاصله نيست. به اين كلمه كه به غلط نوشته شده توجه كنيد: “شير ها”، كه بايد بدون هرگونه فاصله‌اي و به صورت “شيرها” نوشته شود. البته از آن‌جا كه فاصله مجازي، فقط در مواقعي برعكس اين حالت مؤثر است، اگر از فاصله مجازي استفاده كنيد، هيچ اتفاقي رخ نمي‌دهد، به عبارت ديگر اينجاست كه “مجازي” در اين نوع فاصله به درستي درك مي‌شود.
– فاصله كم ممنوع:
وقتي به بعضي افراد، “فاصله مجازي” را متذكر مي‌شوم، گاهي فكر مي‌كنم اي كاش نمي‌گفتم. چرا كه از فرداي آن روز، مشاهده مي‌شود كه شخص، در اكثر كلماتي كه بايد بين آن‌ها از فاصله استفاده شود، از فاصله مجازي استفاده مي‌كند. به طور مثال به اين عبارت دقت كنيد: “چراغ‌مطالعه” يا “فاصله‌مجازي” و… همانطور كه مشاهده مي‌كنيد، در بين كلماتي كه بايد از فاصله استفاده شود، از فاصله مجازي استفاده شده است. همانطور كه استفاده بجا از فاصله مجازي متن را بسيار زيبا مي‌كند، استفاده بي‌جا از آن نيز، باعث در هم رفتگي متن و رنجش خواننده مي‌شود.
– نقطه، بعد از علائم:
معمولا در پايان جملات خاصي، در رعايت قواعد تايپ با مشكل مواجه مي‌شويم. به اين جمله توجه كنيد: “شخصي داد زد: «مردم! برخيزيد و يك قدم به جلو بياييد.»” طبق آن‌چه كه مي‌دانيد، بايد در پايان جمله از نقطه استفاده شود. اما اگر در جمله مذكور، در پايان جمله داخل گيومه نقطه بگذاريم و بعد، گيومه پاياني را تايپ كنيم، كمي به زيبايي جمله لطمه وارد مي‌شود، بنابراين بگذاريد ابتدا گيومه پاياني را تايپ كنيم و بعد نقطه بگذاريم. يعني اين‌گونه: “يك قدم به جلو بياييد».”
– كشش در كلمات:
اگر تا به حال يك قطعه شعر فارسي تايپ كرده باشيد، نياز داشته‌ايد كه دو مصراع را از نظر طول، با هم مساوي كنيد، اما به علت كمبود كلمات يك مصراع، چنين چيزي ممكن نيست. اما در تايپ فارسي، براي اين مشكل نيز راه حلي تدبير شده است. براي كشيدن يك حرف، مي‌توانيد از كليدهاي تركيبي Shift+J استفاده كنيد. به اين عبارت توجه كنيد: “تـــــــــوانا بود هر كه دانــــــــا بود”. البته كاربرد اين نكته تنها در تايپ شعرها نيست، در جاهاي فراواني كاربرد دارد، از جمله براي نوشتن حروف كوچك الفبا نيز به آن نياز خواهيد داشت: “هـ، تـ”
نكات پاياني:
    دقت داشته باشيد كه تمامي اين نكات، هنگام استفاده در متن‌هاي بلند زيبايي خود را مي‌نماياند، بنابراين در طراحي‌هايي كه گاه مانور اصلي بر روي نوشته است، نبايد انتظار داشت كه اين قواعد به طور كامل اجرا شوند. گاهي اوقات استفاده از اين قواعد در موقعيت‌هاي خاص، به زيبايي متن ما لطمه مي‌زند. به طور مثال به اين عبارت توجه كنيد: “.:: تايپ فارسي ::.” همانطور كه مي‌بينيد استفاده از نقطه و دو نقطه در عبارت مذكور، زيبايي خاصي به آن داده است. پس شما حق نداريد به تايپيست بگوييد چرا قبل از دو نقطه در پايان عبارت فاصله زده‌اي و… چرا كه اگر بخواهد قواعد تايپ را رعايت كند، ناهماهنگي در عبارت بيشتر به چشم مي‌خورد تا رعايت قواعد.
    اينطور كه من فهميدم، هنوز مرجع كاملي براي تايپيست‌ها در رعايت قواعد تايپ فارسي موجود نيست و هر روز كلماتي همچون “سي‌دي، دي‌وي‌دي و…” وارد زبان ما مي‌شوند و نياز است كه يك تايپيست توجيه شود كه چگونه اين كلمات را تايپ كند، بنابراين تا آن زمان، بر اساس قواعدي عمل نماييم كه متن را زيباتر مي‌كنند. به طور مثال شايد هنوز مرجعي اعلام نكرده باشد (و يا اصلا وجود نداشته باشد) كه كلمه “دي‌وي‌دي” را بايد با فاصله مجازي تايپ كرد و يا با فاصله معمولي!
اما مي‌توانيم خودمان استنباط كنيم كه “در صورتي كه با كلمات مختصر انگليسي مانند AMD و… مواجه شديد و نياز به تايپ فارسي آن داشتيد، اگر با فاصله مجازي تايپ كنيد، زيباتر جلوه مي‌كند”.
    با اينكه به نظر مي‌رسد اعلام شده است به جاي همزه بر روي حرف “ه”، از “ي” بعد از آن استفاده كنيد، (يعني به طور مثال: “خانه‌ي ما” به جاي “خانهء ما”) اما نمي‌دانم چرا اين قاعده هنوز بين تايپيست‌ها رواج نيافته است. شايد بدين دليل ايست كه مي‌گويند همانطور كه ما از كسره در عبارت “كتاب ما” استفاده نمي‌شود، نيازي به استفاده از “ي” (همان كسره) در اين موارد نيست، خواننده خودش خواهد فهميد. به هر حال، اگر شما قصد داريد از اين قاعده پيروي كنيد، فراموش نكنيد كه از “فاصله مجازي” استفاده كنيد.
    يا زنگي زنگ، يا رومي روم! شايد برخي قواعد از نظر شما جالب نباشد و بخواهيد با برخي از آن‌ها در تايپ‌هايتان مخالفت كنيد. اما اين نكته را هرگز از ذهنتان دور نكنيد كه در تمام متن تايپ شده، از همان قاعده‌اي كه با خودتان قرار داد كرده‌ايد استفاده كنيد. اين يكي از مهم‌ترين نكاتي است كه بايد هرگز آن را فراموش نكنيد. به طور مثال اگر قرار است بعد از پرانتز اول، فاصله بزنيد، حتما در طي تايپ آن مطلب، اين قاعده را براي همه پرانتزها رعايت كنيد. مبادا بعد از پرانتز اول در يك جمله فاصله بزنيد و در جمله‌اي ديگر اين كار را نكنيد.
اميدوارم با تايپ صحيح جملات فارسي، در اين راه قدم برداريد كه: “فارسي را پاس بداريم”.