سیستم کنترل دسترسی (Access control system) یا ACS، هر سیستمی که برای منع کردن و محدود کردن دسترسی به کاربران استفاده میشه هست. یک فرم اولیه کنترل دسترسی فقط به کاربران اجازه میده که حسابهایی برای ورود به یک سیستم داشته باشند یا تنها اجازه دسترسی کاربر به فایلهایی رو میده که باید ببینه.
سیستمهای سختافزاری و نرمافزاری هم ممکنه کنترل دسترسی رو در داخلشون داشته باشند، به این معنی که اونها نیاز به اعتبار امنیتی خاصی دارند تا به کاربران امکان دسترسی یا استفاده از سختافزار یا نرمافزار رو بدن. کنترل دسترسی به طور خاص به اقدامات امنیتی خاصی برای تعیین اینکه چه کسی باید دسترسی داشته باشه، متکی هست.
مثالهایی از سیستمهای کنترل دسترسی
-
استفاده از رمز عبور، یک کلمه یا مجموعه ای از حروف، اعداد، و نمادها
-
Access Card (کارت دسترسی)، اندازه یک کارت اعتباری که معمولا با یک نوار مغناطیسی یا تراشه کامپیوتری که به محلی کنار کارت کارت خوان کشیده میشه هست.
-
Security fob، دستگاهی با یک تراشه امنیتی RF داخلی، که کنار security fob reader قرار گرفته.
-
Fingerprint Reader (اثر انگشت خوان)، اسکن اثر انگشت افراد، که برای هر فرد متفاوت هست.
-
Palm Reader، کف دست فرد رو اسکن میکنه، که برای هر فرد منحصر به فرد هست
-
Voice recognition (تشخیص صدا)، معمولا نیاز به یک فرد برای گفتن اسمش، یک جمله خاص یا مجموعهای از کلمات، برای تشخیص الگوی صدای منحصر به فرد شخص هست.
-
Retina Scan (اسکن چشم)، مخصوصا شبکیه چشم، که برای هر شخص منحصر به فرد هست.
-
DNA scan (اسکن DNA) بسیار پیچیده هست، نیاز به نمونهای از بزاق یا خون برای بررسی و تایید DNA شخص داره.