با اشاره به کامپیوتر و امنیت؛ بیومتریک شناسایی یک فرد توسط اندازه‌گیری ویژگی‌های زیستی و یا بیولوژیکی اون شخص هست. برای مثال، یک کاربر خودش رو به یک کامپیوتر یا سازمان توسط اثر انگشت یا صدای خود، معرفی میکنه. جعل این روش شناسایی در مقایسه با یک رمز عبور برای شناسایی و ورود، به مراتب سخت‌تر هست، زیرا به فرد اختصاص داره. سایر روش‌های رایج اسکن بیومتریک چهره، دست، عنبیه و شبکیه فرد هست که میتونن برای ورود به یک سیستم استفاده بشن. تصویر زیر نمونه‌ای از یک دستگاه اسکن اثر انگشت هست.
انواع دستگاه های بیومتریک
- اسکنر صورت (Face scanner)- بیومتریک یک فرد رو با اندازه‌گیری چهره فرد شناسایی می‌کند. به عنوان مثال، با استفاده از شکل، اندازه و فاصله بین چانه‌ی فرد، چشم، بینی و دهان شناسایی انجام میشه. این نوع اسکنرها با فرض بر این که اون‌ها به اندازه کافی هوشمند هستن که یک عکس از صورت یک فرد و صورت واقعی اون فرد رو تشخیص بدن، میتونن بسیار امن باشن.
- اسکنر انگشت (Finger scanner)- اسکنر انگشت بیومتریک فرد رو با اثر انگشت شناسایی میکنه. این دستگاه می‌تونه یک روش مطمئن برای شناسایی فرد باشه. اسکنر اثر انگشت ارزان و پیچیدگی کمتری داره و البته از چند طریق میشه اون رو دور زد.
- اسکنر دست (Hand scanner)- مانند اسکن اثر انگشت، کف دست هر شخص، منحصر به فرد هست. یک اسکنر بیومتریک شخص رو با کف دست او شناسایی می‌کند.
- اسکنر شبکیه چشم یا عنبیه (Retina or iris scanner)- اسکنر شبکیه یا عنبیه فرد رو با اسکن کردن عنبیه یا شبکیه چشم شناسایی می‌کند. این اسکنرها در مقایسه با سایر دستگاه‌های احراز هویت امنیت بیشتری دارن زیرا هیچ روشی برای کپی شبکیه یا عنبیه تا به الان وجود نداره.
- اسکنر صدا (Voice scanner)- یک اسکنر تجزیه و تحلیل صدا، با استفاده از ریاضیات صدا، فرد رو شناسایی میکنه. این اسکنرها میتونن به بهبود امنیت شناسایی کمک کنن، اما با استفاده از ضبط صدای شخص با استفاده از یک ضبط صوت، میشه این روش رو هم دور زد.